Niet zwanger

“Wil je geen ouder worden?”
“Wanneer gaan jullie bezig?”
“Ben je nog geen moeder?”

“Ach, jullie zijn nog jong!”
“Nog tijd zat!”
“Heb geduld.”

Allemaal uitspraken die elkaar tegenspreken, maar die ik toch elke week te horen krijg als ik met mensen in mijn omgeving spreek.

“Probeer er niet steeds aan te denken.”

Ook zo’n uitspraak waar ik helaas weinig mee kan. Probeer er maar eens niet aan te denken…
Elke dag word je geconfronteerd met baby’s, zwangerschap en ouderschap. Op facebook, tv, in de winkel, bij mensen om je heen, familie, vrienden………
Schattige truitjes, mooie zwangere buiken, speentjes, kinderspeelgoed en ledikantjes. Je kunt het zo gek niet opnoemen, of ik zie het om me heen. Niet alleen omdat het dé tijd van het jaar is om kinderen te krijgen, maar ook omdat ik er onbewust flink op gefocust ben. Omdat ik ook zo graag moeder wil worden.

Mijn biologische klokje tikt al een tijd. In mijn dromen loop ik vaak vol trots met een dikke buik rond. Al jaren willen wij zwanger worden, maar wegens behoorlijke financiële tegenslagen en weinig balans in het leven, hebben wij dit jaren uit moeten stellen. Sinds een dik jaar zijn we toch serieus begonnen aan het maken van een kindje, om diverse redenen (die ik nog zal benoemen), maar helaas werkt ook dit punt ons tegen. Het wil maar niet lukken.

En dan zie je oud-klasgenoten, familie en vrienden in je omgeving zwanger worden, hun kind opvoeden en weer zwanger worden etc. etc… Begrijp me niet verkeerd; ik ben niet jaloers, ik gun het ze, maar benijd ze ook!

Enkele jaren terug hebben we mijn man laten controleren op vruchtbaarheid, gezien zijn medische verleden omtrent zijn edele delen. Er werd ons toen al geadviseerd om niet te lang te wachten; zijn zwemmers waren van goede kwaliteit, maar het waren er niet zo veel. Dit zou alleen maar minder worden met de jaren. Daarnaast is mijn vader inmiddels 76(!) en willen we hem graag een kleinkind gunnen. Vele van zijn andere kleinkinderen zijn hem ontzegd, ondanks zijn grote liefde voor baby’s en jonge kinderen. Ik gun hem dat zo… Ook mijn moeder wil heel graag voor de eerste keer oma worden!

En daar zijn we vandaag de dag; er is nu ook twijfel over mijn vruchtbaarheid. Doordat ik een flink onregelmatige menstruatiecyclus heb, was het steeds lastig om te bepalen wanneer de vruchtbaarheid op zijn hoogst was. Na vele teleurstellingen met zwangerschapstesten, ben ik overgegaan op temperaturen en ovulatietesten. Hieruit blijkt (vanuit eigen optiek) dat mijn hormonenhuishouding aan de lage kant is, waardoor de ovulatie slechts kort en ‘laag’ plaatsvindt.

We wachten mijn huidige cyclus nog even af -elke keer weer weken in onzekerheid zitten tot ik wel of niet ongesteld word en dan pas kan testen op zwangerschap- en als ik dan toch weer niet zwanger blijk te zijn, gaan we andere stappen ondernemen, richting huisarts en verder… Deze had mij zelf al een jaar geleden geadviseerd om het nog even op eigen houtje te proberen en anders terug te komen.

Mocht het zo zijn dat mijn hormoonhuishouding niet volledig werkt (en niet dat ik al in de overgang zit, wat ook nog mogelijk is!?), dan staat ons een flink zwaar en lang traject te wachten…
Stiekem hoop ik uiteraard dat ik niet ongesteld wordt deze maand! Maar mocht het alsnog op de ‘moeilijke weg’ uitkomen: wij zijn al heel wat gewend, we hebben al flink wat ellende doorstaan, dus deze hindernis zullen we ook overwinnen! Leuk is het niet, maar het is niet anders...

Ik doorbreek weer eens een taboe. Ik boor een onderwerp aan waar men niet graag over spreekt of leest. Sorry voor de mensen die dit niet kunnen waarderen, maar zo ben ik nou eenmaal...